دوست داشتن

لاک غلط گیر را برمیدارم  و

        تو را از تمام خاطراتم پاک میکنم !

              تو ، 

                غلط اضافیِ زندگی ام بودی ...

همیشه میترسیدم تو را از دست بدهم ، همیشه میترسیدم رهایم کنی ،مرا تنها بگذاری

اما…. تو آنقدر خوبی، که به عشق و دوست داشتن، وفاداری

که حتی یک لحظه نیز فکر نبودنت را نمیکنم

همین مرا خوشحال میکند ، همین مرا به عشق همیشه داشتنت امیدوارم میکند

باز میگردی ! این را در اخرین نگاه نكرده ات به من قول دادی

نه شوقی برای ماندن دارم

نه حسی برای رفتن...

نه اشکی برای ریختن مانده

و نه قلبی برای تپیدن...

نه به فکر تنهائیم هستم

نه اینکه یاد ان روزیم که فراموش میشوم...

بدون انکه روشن شوم خاموش شدم

با اینکه غنچه نبودم ولی پرپر شدم...

بی انکه گناهی کرده باشم گناهکارم کردند

ای خـــــــــــدا دیگر یخ بسته ام...

درسته تحملش سخته ولی بازم صبر میکنم

بال پروازم را برای پرواز شکستند

دلم را سوزاندند...

و باز هم من مانده ام و یک دنیا نیـــــــــاز

لحظه ای نیست که ارام بمانم

و نه شبی که بی درد بخوابم

پر از احساسم ولی بی حس...

لبریزم از بی وفایی و خالی از محبت

ایا این همان نیمه گمشده مـــــــن است؟؟؟

پس یکی بیاید و مرا پیدا کند

درد دل های بی جواب مرا پاسخ دهد

یکی بیاید به داد این دل برسد

هزار بار نوشتم

خــــوانــــدم

رفـــــتم

مــانـــــدم

همه چیز را شکستم

و روی دیوار نوشتم

خـــــسته ام...

همه چیز را به جان خریدم جانم به درد امد

لعنت بر این احساس نابی که داشتم

ولی دیگر چیزی از ان برایم نگذاشتند

هیچ کس هنوز ان شعر تلـــــــــخ مرا نخوانده است ...

نگاه کن!

تا بشکند حصار سنگي تنهايي اش!

هر کسی نمیتواند عاشق شود ...
چون هرکسی توانایی از دست دادن همه چیز خود را ندارد ...

گـاه בلـمــ مےـگـیرב

گـاه زטּـבگــے ســخـتــــ مےـشـوב

گـاه تـטּـهـا , تـטּـهـایـے آرامـشــ مـے آورב

گـاه گـذشـتـهـ اذیـتـمـ مـیـکـنـב

ایـטּ `گـاه هـا`... گـهـگـاه تـمـامــ روز و شـبــ مـنــ مےـشـو טּـב

آטּـوقـت بـغـض گـلـویـم را مـےـگـیـرב !

בرسـت مـثـل هـمےــטּ روزـها ...

لعنت به اون کسی که...
وقتی بهش محبت میکنی...
خیال میکنه بهش احتیاج داری

زمستان بود هوا بسیار سرد

کلاغ دیگر غذایی نداشت که به جوجه هایش دهد

او شروع به کندن تکه های بدن خود کرد و

آنها را به جوجه هایش داد تا از گرسنگی نمیرند

زمستان تمام شد وکلاغ از شدت درد مرد

در این هنگام جوجه هایش گفتند

خوب شد مرد خسته شدیم از خوردن غذای تکراری.

این است رسم روزگار ...

شیشه ای میشکند

یک نفر میپرسد

که چرا

شیشه شکست؟

یک نفر میگوید:

شاید این رفع بلاست

دیگری میپرسد

شیشه پنجره را باد شکست؟

دل من سخت شکست

هیچ کس هیچ نگفت

غصه ام را نشنید

از خودم میپرسم"

ارزش قلب من از شیشه پنجره هم کمتر بود.

این شب ها
چشم های من خسته است
گاهی اشک
گاهی انتظار...

این سهم چشم های من است.

مترسک ناز می کند
کلاغ ها فریاد می زنند
و من سکوت می کنم....
سكوت...

این مزرعه ی زندگی من است
خشک و بی نشان!

مرغ عشق فخر فروشي نکن ...
معشوق تو نيز به لطف قفس است که وفادار مانده ... !

این رو بدون که      عشق فراموش کردن نیست بخشیدن است    گوش کردن نیست درک کردن است دیدن نیست احساس کردن است       جا زدن نیست صبر کردن است ترسیدن از تو نیست و پس ... دل تو سنگ هم که باشه هیچ مشکلی نیست آ خه من هنوز بت پرستم حالا خیالت راحت دیگه از تو نمی ترسم

خدایا

اجازه هست ناصبوری کنم؟

به بزرگیت قسم از صبوري خسته ام...

 از فريادهايي كه در گلويم خفه ماند و میماند...

از اشك هايي كه شبها تنها بالشم و تو شاهد آن هستید

و از حرف هايي كه زنده به گور گشت در گورستان دلم

آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را ،

 در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی . . .

آرزوی پــرواز دارم مرا اجابت نما

ای تنهــاامیدم

 سخته كه بغض داشته باشي ، اما نخواي كسي بفهمه ... خيلي سخته كه عزيزترين كست ازت بخواد فراموشش كني ... خيلي سخته كه سالگرد آشنايي با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگيري ... خيلي سخته كه روز تولدت ، همه بهت تبريك بگن ، جز اوني كه فكر مي كني به خاطرش زنده اي ... خيلي سخته كه غرورت رو به خاطر يه نفر بشكني ، بعد بفهمي دوست نداره

هـنـــوز مـنـتـظـــرم !

وســط یـک شــب زمـسـتـــانـی

کـه از شـــدت تــب عــرق کــرده ام

بـیـــدارم کـنــی و بـگـویــی :

چـیــزی نـیســــت ...

هـمـــه را خــواب دیـــده ای ...

وقتی یکی رو دوست داری ناخودآگاه از بقیه ادمایی که

دورتن فاصله

میگیری ..

آخرش یه جایی به خودت میایی میبینی نه اون ادما واست

موندن

نه اون یه نفر

بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت:
               اندوه چیست؟ عشق کدامست؟ و غم کجاست؟
                                                    بگذار تا بگویمت : این مرغ خسته جان
                                                                          عمری در هوای تو از آشیان جداست

خاطرات کهنه ی من...

خاطرات من شاید رنگ بگیره...  

دیر یا زود...

خاطراتی که

یه کم رنگ ورورفتست...

اما بوی خوب کهنگی رو می ده...

مداد رنگی هام رو بر می دارم تا بکشم روی خاطرات کهنم....

تا بتونم زندشون کنم و یه رنگ ولعا بی بدم بهشون...

خاطراتی که پر از بوی خاطرست...

مداد رنگی هام کوچیک بزرگه...خوب چه فرقی داره...

هنوز می شه باهاشون نقاشی کشید...

رنگ زد...

رنگ زندگی...

دروازه کوفه

کوفيان خون به دل خون شده ما نکنيد

اين قدر ظلم به ذريه زهرا(س) نکنيد

بگذاريد بگرييم  به  مظلومی خويش

به سرشک  غم  ما  خنده  بيجا  نکنيد

دين  نداريد اگر غيرتتان  رفته  کجا

اسرا  را ، سر  بازار  تماشا  نکنيد

هر چه خواهيد به ما زخم رسانيد ولی

ديگر از زخم زبان ، خون به دل ما نکنيد

پيش چشم اسرا سنگ به سر ها نزنيد

پای راس شهدا هلهله بر پا نکنيد

داغ دل چاره به خنديدن دشمن نشود

زخم را با زدن سنگ مداوا نکنيد

محمل دختر معصوم مصيبت زده را

رو به رو با سر ببريده بابا نبريد

از آل علی (ع) با همه خلق بگو

ترک دين در طلب لذت دنيا نکنيد

هوایت که به سرم می زند

دیگر در هیچ هوایی،


نمی توانم نفس بکشم!

عجب نفس گیر است

هوایِ بی توئی!